Week op Tinos

Kalimeraaaaaa!

En toen begon mijn eerste werkdag. Ik vond het best spannend, want wist helemaal niet hoe of wat en ik werd wel een beetje in het diepe gegooid. Ik moest naar Rafina om daar 2 gasten op te halen die 9 dagen geboekt hebben op Tinos. Omdat er nog geen gasten waren voor Andros heb ik hen begeleid op Tinos een week lang. Aangekomen in Rafina ontmoette ik de 2 gasten en hebben we samen geluncht, want we moesten weer een tijdje op de boot naar Tinos wachten.
Eigenlijk was deze dag echt een makkie, want de boottocht duurde 4 uur en voordat we op Tinos waren aangekomen was het al 10 uur. Snel naar het hotel, snel inchecken en naar bed.

De volgende dag gaf ik, met behulp van mijn stagebegeleidster die over was gekomen naar Tinos om mij te helpen, mijn eerste tour. We hadden een autootje en reden het eiland over naar een klooster, kerk en verschillende duiventillen. De duiventillen zie je overal waar je kijkt op Tinos en worden gebruikt om de poep van de duiven op te vangen om er vervolgens mest van te maken. Lekker goedkoop!
We reden ook langs de kerk in het centrum van Tinos stad. Op de weg naar de kerk toe ligt een vloerkleed langs de kant van de weg die is bedoeld voor kruipende mensen die op deze manier richting de kerk kruipen. Dit doen zij om te laten hoe gelovig ze zijn en hoeveel ze over hebben voor het geloof. Als ze eenmaal in de kerk zijn beland kussen zij de schilderijen van de iconen, branden kaarsen en doen een wens. Ik heb zelf verschillende mensen al zien kruipen en het is echt bizar om te zien. Helemaal rood en bezweet komen ze boven aan de straat en dan denk je dat ze er zijn. Nou, nee hoor. Dan moeten ze nog alle trappen opkruipen en vervolgens kruipend de kerk in. De straat die ze kruipen loopt overigens omhoog. Dus kan me voorstellen dat het heel zwaar is!

Heel toevallig moesten Peter en Marianne ook op Tinos zijn en hebben mij dus weer opnieuw het eiland rond gereden, want ja, ze waren er toch! We hebben een route gedaan waar we langs Pygros en Volax kwamen. Pygros wordt ook wel de Marmer Stad genoemd en dat is natuurlijk niet zonder reden. Overal in de stad vind je marmer. Bus hokken van marmer, marmeren tafelplaten en zelfs putdeksels van marmer! Hier zit dus ook, niet heel verassend, de marmer kunst academie.
Vanaf Pygros reden we naar Volax. Dit plaatsje is ook heel bijzonder vanwege de ei vormige stenen waarmee het gebied er vol van ligt. Samen met nog een gebied (geen idee welke) zijn dit de enige gebieden op de wereld waar je dit soort stenen kunt vinden. Het landschap verandert plots van groen naar steen. Mensen weten nog steeds niet waar het vandaan komt, maar men vermoedt dat het komt door een vulkaanuitbarsting duizenden jaren geleden, waardoor het magma zo hoog spoot waardoor deze ei vormige stenen gevormd werden, maar andere denken dat een meteoriet regen is geweest. Ik heb geen idee welk verhaal ik moet geloven, maar het ziet er in ieder geval gaaf uit!
De volgende dag had ik een autootje voor mezelf en nam de gasten mee om dezelfde route te rijden. Zo had ik hen ook gelijk wat te vertellen!
Maar voordat we begonnen aan de tour heb ik hen meegenomen naar een kerkdienst die in een dorpje verderop plaatsvond. Het was een heel klein kapelletje, heel anders dan hoe wij onze katholieken kerken kennen. Dit was ook een Grieks Orthodoxe kerk. Er stonden een stuk of 10 stoelen en hing vol met hangende kaarsen lampen. De dienst werd niet gepreekt, maar gezongen. De priester zong en nog 2 andere mannen. Je kon de kerk inlopen wanneer je wilde en weer uitlopen wanneer je er genoeg van had gehad. De dienst duurde ongeveer anderhalf uur en daarna kregen we koffie met allerlei Griekse hapjes aangeboden. Het was heel leuk om daar te zitten tussen de lokale bevolking als enige buitenlanders.

Die dag daarna had ik de auto nog steeds voor mezelf en ben ik dit keer alleen gaan rijden over het eiland. Ik ben nog 1 keer de route gaan rijden, zodat ik bij volgende gasten niet meer verkeerd kan rijden. Heb een leuk strandje opgezocht en heb daar lekker gezeten en ben toen terug gaan rijden.

De gasten krijgen bij Prinos ook een wandeling aangeboden verzorgt door een 2 wandelgidsen. Zij hadden ons meegenomen naar het startpunt hoog in de bergen en we zouden eindigen in een dorpje onderaan de berg. De tocht was nog best wel zwaar, maar wel heel mooi! We kwamen langs duiventillen, wilde ezels en leuke dorpjes.
Na deze wandeling ben ik ook nog mee geweest met een groep Grieken die een andere wandeling geboekt hadden. Ik kon er natuurlijk niks van verstaan, maar het was wel gezellig! In gebrekkig Engels heb ik nog leuke gesprekjes kunnen voeren met die mensen. Ze kwamen allemaal uit Athene en ze wilde van alles weten over Nederland en hoe wij leefde. Toen we klaar waren met de wandeling moesten we met de hele groep terug in de auto met laadbak. De achterbank was vol en ik moest met een paar in de laadbak wat ik helemaal niet erg vond! Wanneer zit je nou in een laadbak!?

Zondag was Jacqueline, mijn stagebegeleidster, naar Tinos gekomen en hebben we een gezellige dag gehad. We hebben overlegd hoe we het precies gaan doen met Andros en Tinos, maar zover ik het goed kan inplannen en ik niet overwerkt raak, mag ik allebei de eilanden doen. Dit wil ik wel graag eigenlijk, want zou het niet zo leuk vinden als Tinos van mij afgepakt werd, vooral omdat ik hier ook leuke mensen heb ontmoet! Voor zo ver het er nu uitziet kan ik 1 keer per week overvaren naar Tinos om daar tours te begeleiden.

Morgen ga ik weer terug naar Andros waar mijn nieuwe huisje op mij staat te wachten. Ik ga het van de week met Marianne schoonmaken en dan kan ik erin.
Ook mag ik 10 mei mee naar een doop. De dopen gaan hier heel anders dan in Nederland. Maar dat laat ik jullie weten in mijn volgende verslag.

Doei!