Week drie alweer

Hallooooo :).

Ik was klaar met mijn huisje in te richten samen met Peter en Marianne toen mijn buurvrouw, van wie ik de ruimte huur, bij mij binnen kwam en zich rot schrok over de manier hoe ik mijn bed heb neergezet. Op de manier zoals hij nu staat slaap ik met mijn lichaam richting het noorden en dat kan echt niet, want dit zou heel slecht voor mijn lichaam zijn. Je mag namelijk alleen richting het zuiden of oosten slapen. Sorry, maar ik heb mijn bed wel gewoon laten staan, want zo stond het gewoon het beste! Zo zijn er nog veel meer bij geloven waar je rekening mee moet houden. Om even wat te noemen.. Je moet door de zelfde deur weer naar buiten waardoor je ook naar binnen kwam en veel Grieken hebben een zwart kruis aan de bovenkant van de voordeur om het kwaad weg te jagen.

Nu we het toch over gewoontes praatte is er nog iets wat ik opvallend vind aan de Grieken. Zo vieren zij hun verjaardag niet zo uitgebreid, maar hun naamdag. De naamdag is de dag waarop je gedoopt bent en op dat moment officieel een naam krijgt. Omdat de dopen heel prijzig zijn worden de kinderen soms pas op hun tweede levensjaar gedoopt. Wat dus betekend dat ze de eerste 2 jaar van hun leven naamloos door het leven moeten gaan. Zij worden dan in het Grieks baby, kleine of kindje genoemd of een ander koosnaampje dat de ouders hun kinderen geven. Als de kinderen bij de doop hun naam krijgen, hebben de ouders maar 1 kans om deze goed uit te spreken. Als je hem de eerste keer fout zegt is dat dan jammer, dan gaat je kindje met een verkeerd geregistreerde naam door het leven. Ik zal straks meer vertellen over het dopen waar ik zaterdag bij ben geweest.

Het was mijn eerste dag in mijn nieuwe huisje en ik vond het best gek. Hoefde gelukkig nog niet gelijk helemaal alleen te zijn, want deze avond was het mijn beurt om Marianne en Peter te trakteren op een etentje als dank wat ze allemaal voor mij gedaan hebben. Ik ben nu officieel het huis uit! ;).
De volgende dag zag ik ze alweer. Ik ben dus wel officieel bij hen het huis uit, maar ik ben er nog vaak zat, dus eigenlijk het enige verschil is dat ik er niet meer slaap.
We gingen een wandeling maken die de gasten van Prinos ook kunnen maken, over een wandelpad dat eerst ‘schoongemaakt’ moest worden. We gingen met alle snoeisnaren op pad om de bebossing op het pad weg te halen. Uiteindelijk bleek dit ontzettend mee te vallen en hebben we in totaal 3 planten gesnoeid. Maar de wandeling was heel mooi! We begonnen in Katakilos, het dorpje in de bergen dat achter Batsi (mijn woonplaatsje) ligt en liepen naar beneden naar Batsi waar de wandeling zou eindigen. Het was een mooie tocht!

Zaterdag was het dan de dag van de doop. We reden naar een kerkje hoog op de berg waar een aantal mensen al stond te wachten. Iedereen heel mooi gekleed. De vrouwen in jurkjes en veel sieraden om en de mannen in pak. Iedereen begroette elkaar en bleef met elkaar praten voor de ingang van de kerk. Toen de ouders en het kind aankwamen begon iedereen te klappen en alle aandacht was naar het kind. Toen iedereen langzamerhand het kerkje binnenkwam begon er gezang van de priester en nog 2 mensen. De 2 peet vaders, 2 goede vrienden van de vader van het kind, moesten een belofte doen aan de kerk dat ze het kind mee helpen opvoeden. Dit gebeurde allemaal zingend. Het kind mocht niet door de ouders zelf vast gehouden worden, maar het werd vast gehouden door de peet vaders. Waarom dat zo is weet ik niet precies, maar de ouders spelen een minder belangrijke rol in de doop dan de peet vaders.
Nadat de beloftes gedaan waren moest 1 van de peet vaders de naam van het kind doorgeven waar hij, zoals ik al zei, maar 1 kans voor had. Gelukkig voor hem zei hij het gewoon goed en het kind droeg vanaf toen de naam ‘Dimitri’.
Toen dat gedeelte klaar was liep de priester naar het doopvont om het water heilig te maken en werd er ook olie in het water gegooid. Er werd opnieuw gezongen en ondertussen werd het kind helemaal uitgekleed. De peetvaders, die nog bij het doopvont stonden kregen olie in hun handen om Dimitri mee in te smeren voordat hij het doopvont in zou gaan. Dit staat symbool voor, klinkt een beetje vies, hoe je ook bent geboren, glibberig dus…. Het kind wordt aan de priester gegeven en de peetvaders smeren het kind in met de olie. Dimitri wist niet hoe hard hij moest gillen en probeerde iedereen van zich af te schoppen. Nadat Dimitri helemaal onder de olie zat werd hij in het doopvont gedaan. 3 keer moest hij kopje onder. Hij werd in handdoeken gewikkeld en de priester knipte een stukje haar en een nageltje af. Daarna werd Dimitri aangekleed in zijn mooiste doop kleren en kreeg hij een doekje om zijn hoofdje gewikkeld en een hoedje op, want de olie moet in zijn haar blijven.
Daarna was het de gelegenheid om de ouders, peet vaders en opa en oma te feliciteren en vervolgens gingen we met de hele groep naar een restaurant dat dicht bij de kerk was. Met wel 150(!) man werd er gegeten aan lange tafel en overal hingen er ballonnen. Er werd heel veel eten geserveerd en toen iedereen zijn buik vol had stonden de vader, opa en de 2 peetvaders op en begonnen te dansen. Ondertussen was er al een band komen spelen die typische Griekse eiland muziek speelde. Nadat hun dans klaar was stonden er meer mensen op om te dansen en zo stonden er een stuk of 30 mensen te dansen. Het was echt een Griekse sfeer en ik zat daar als enige, tussen alle Grieken. Ik vond het heel bijzonder om dat mee te mogen maken. Het is zo anders dan dat je op vakantie bent en je ziet de cultuurverschillen van een afstand. Ik zat er nu midden in en dat was heel gaaf om mee te mogen maken.

In het weekend heb ik gelogeerd bij Jacqueline (stage begeleidster) op Evia. Evia is weer totaal anders dan de Cycladen eilanden en je hebt eigenlijk ook niet echt het gevoel dat je op een eiland zit. Het dorp/stadje waar zij woont is wel heel gezellig. Aan de boulevard zitten verschillende restaurantjes en barretjes dat gezellig vol zat met mensen.
Jacqueline liet mij de welkomstexcursie zien die zij aan haar gasten op Evia ook laat zien. Het was een mooie tocht met een uitzicht vanaf een berg van 700 meter als hoogtepunt (letterlijk!).
In de avond waren we uitgenodigd bij een Griekse familie om te eten. Ik vond het best spannend, want ik kan nog steeds niet Grieks praten of verstaan! De familie bestond uit opa en oma, hun 2 kinderen met 4 kleinkinderen. De kids wilde alles van me weten. Hoe oud ik ben, mijn lievelingseten, mijn lievelingskleur, lievelingsbloemen en noem maar op. Voelde me net een bekende Nederlander haha. Ze spraken geen woord Engels dus Jacqueline speelde voor Google Translate.

Ik zal maar gaan afsluiten, want het verslag wordt weer een beetje te lang….

Vandaag is er een grote groep gasten aangekomen, dus deze week begint mijn ‘echte’ werkweek! Ben heel benieuwd, maar heb er heel veel zin in!

Jasas!! (je schrijft het niet zo, maar spreekt het wel zo uit ;) )