Het einde en een nieuw begin

Halloooooo

Er zijn al weer een paar maanden verstreken sinds ik mijn laatste verslag hierop heb gezet, simpelweg omdat ik het druk had en weinig inspiratie vond om een verslag te schrijven.
Mijn weken begonnen op elkaar te lijken, waardoor ik weinig nieuwe dingen meemaakte.
Toch wil ik mijn korte reisblogje goed afsluiten met een laatste verhaal over mijn hoogtepunten in het kort op Andros van mijn laatste weken.

Één van de hoogtepunten was het dorpsfeest in het dorpje Katakilos waar ik voor het eerst echt Grieks heb gedanst. Het dorpspleintje stond helemaal vol met tafels en stoelen en er was een podium waar een klein Grieks bandje kwam optreden die echte typische eiland muziek maakte. De BBQ’s stonden langs te kant te roken en je kon bonnen kopen en daarmee je bestelling van de BBQ afhalen. We zaten gezellig te eten en te genieten van een dansclub die voor het podium aan het dansen was. Ondertussen schoof er Engels stel en een Canadese man (die ook op het eiland wonen) bij ons aan. Steeds meer mensen betraden de dansvloer en jong en oud stonden gezamenlijk te dansen. Toen het eten op was en dansvloer ondertussen bom vol stond trok Marian mij mee de dansvloer op. Bill, de Canadees, deed ook gezellig met ons mee en we zochten een plekje in de menigte. Marian hield het al snel voor gezien, maar Bill en ik bleven nog even door dansen. Ik had echt geen idee waar ik mee bezig was en bewoog mijn voeten maar een beetje op de maat en dacht dat niemand toch echt doorhad wat ik aan het doen was. Aan mijn rechterhand had ik een Griekse man die Grieks tegen mij praatte. Geen idee wat hij allemaal zei, maar het zal wel niet veel goeds geweest zijn, want Grieks dansen is niet mijn sterkste kant. Later hoorde ik een paar keer “oreo” wat dus “goed” betekend, dus mijn avond kon niet meer stuk.
Na een uur verliet ik helemaal bezweet de dansvloer om terug te gaan naar mijn plek. Blijkbaar was voor sommige Griekse vrouwen de dansvloer veel te klein en begonnen tussen de tafels te dansen. Dit was echt de leukste Griekse avond die ik mee heb gemaakt op Andros. De mensen zijn vrolijk, iedereen danst en het eten was heerlijk! En ik was de enige buitenlander (in ieder geval de enige buitenlander die er niet woont), wat ik ook een groot pluspunt vond!

Ik realiseer me nu wel dat het jammer is dat ik mijn verhalen toch niet heb bijgehouden. Ik heb in deze weken van mijn stage veel meegemaakt, maar te veel om nu hier te vertellen.
Mijn oma en zusje zijn langs geweest, ik ben twee dagen met Marian naar Athene geweest, heel veel leuke mensen ontmoet en voelde me echt één met de bevolking.

Ook ben ik nog geïnterviewd door De Griekse Gids. Dit interview is op de site gezet en kan je via deze link lezen.
http://www.grieksegids.com/weblog/2014/07/13/interview-met-shanna-van-der-valk-reisleidster-in-griekenland-artikel-5461/

Het afscheid van mijn huisje, het eiland en Peter en Marian viel me zwaar, maar gelukkig hoefde ik niet lang te treuren, want ik had al weer een vakantie op de planning staan! Éen keer raden waar deze naartoe ging….. precies!...... Andros!
8 september heb ik afscheid genomen en 26 september vloog ik terug samen met twee vriendinnen. Na vijf dagen moest ik Andros weer verlaten, maar met een hele hoop mooie herinneringen en ervaringen.

Ik weet dat dit mijn GRIEKENLAND blog is, maar ik ga verder op dit blog met mijn volgende avontuur, namelijk, Malaga, Spanje!
Toen ik thuis was in de tijd van 8 september tot en met 26 september heb ik nagedacht over hoe ik mijn maand oktober ga invullen, want door mijn stage heb ik nog vakantie tot 10 november. Ik heb mijn vorige baantje opgezegd voordat ik op stage ging en ik heb ook geen kamer meer in Breda waar ik een baan kan gaan zoeken.. Op een nacht kon ik niet slapen en zat te piekeren over oktober en dat ik eigenlijk niet thuis bij mijn ouders wil zitten niks doen. Opeens bedacht ik mij dat een meisje uit mijn klas had verteld dat ze bij haar stagebedrijf nog mensen zochten voor oktober. Zij werkt bij Bike2malaga, een fiets tours bedrijfje.
Ik had haar meteen een berichtje gestuurd of dat nog steeds zo was en kreeg gelijk een berichtje terug dat ze het aan haar baas zou vragen. Gelijk kreeg ik bericht dat ik de baas een e-mail moest sturen. De volgende ochtend heb ik hem een mailtje gestuurd en die middag was ik aangenomen.

Ik heb nog heel even getwijfeld of ik dit wel moest doen, want het was wel een hele impulsieve actie en dat meisje uit mij klas is dan alweer naar huis, dus ben ik daar helemaal alleen…
Maar nadat de datum waarop ik eventueel kon vertrekken steeds dichterbij kwam, heb ik maar een vliegticket geboekt, zodat ik niet meer hoef te twijfelen en gewoon moet gaan.

Ik moest nog wel een gemeubileerde kamer vinden, maar met één berichtje was dit ook opgelost.
Het is allemaal zo makkelijk op mijn pad gekomen dat ik deze sprong in het diepe gewoon moet nemen. Ik heb zo’n impulsief en spontaan leven altijd al gewild, nou zal ik dat krijgen ook! Ik ga vier weken naar Malaga! 5 oktober vertrek ik.

Op deze pagina zal ik dus ook verder gaan met mijn Malaga avontuur voor diegene die daar geïnteresseerd in zijn.

Ok, Doei!